“Ik zal het maar vast zeggen. Hij wil de begeleiding zelf niet hoor!”
Een opmerking die ik voor vrijwel elk kennismakingsgesprek hoor. Ik ben erop voorbereid. “Ik kom gewoon langs om kennis te maken en dan zien we wel”, antwoord ik moeder.
Thomas ligt onderuitgezakt op de bank als ik binnenkom. Hij draagt een headset en is druk aan het praten met iemand. Ondertussen bedient hij een joystick. Hij kijkt me gapend aan en groet me nauwelijks. Ik ga bij hem staan en probeer te volgen wat hij doet. Hij lijkt druk met een voetbalspel, waar ik echt niets van snap. Ik vraag hem de oren van het hoofd, want ik wil het graag begrijpen.
Hij antwoordt met korte zinnetjes en moeder verontschuldigt zich voor zijn gedrag. Ik ga nog even door met vragen totdat ik het gevoel heb te begrijpen hoe het werkt. Daarna schuif ik gezellig aan tafel, waar moeder al een kopje thee voor me klaar heeft staan.
“Thomas, kom je er ook even bij zitten?” Moeder spreekt haar zoon enigszins streng toe, aangezien hij niet lijkt te reageren.
Thomas zucht diep en legt met tegenzin de spullen aan de kant om bij ons te komen zitten.
Als hij naast me zit, zegt hij wel eerst even dat straks zijn favoriete programma begint en dat hij dat altijd kijkt. Ook vandaag wil hij dat niet overslaan. Ik ben benieuwd wat het voor serie is die hij volgt en raak erover met hem in gesprek.
Langzaam aan gaat hij iets rechterop zitten en gesprek tussen hem en mij wordt steeds levendiger. Zo gaandeweg hebben we steeds weer nieuwe gespreksonderwerpen. Ook hebben we het over school en vertelt hij me over zijn ervaringen.
Hij vraagt me wat ik dan precies doe en ik leg hem uit hoe we bij COB werken. Wat we doen, hoe we werken, wie er allemaal zijn. Geïnteresseerd luistert hij. Ik vraag hem of hij het ziet zitten om door ons geholpen te worden. Dat ziet Thomas wel zitten.
Glimlach
Samen met moeder bespreek ik hoe we het verder gaan oppakken en welke stappen zij zelf nog kan ondernemen. Ik beantwoord alle vragen die er zijn. Als ik het gesprek afrond, geef ik ook Thomas een hand en bedank hem voor het leuke gesprek. Hij geeft me een glimlach.
De basis voor een goede samenwerking is altijd de relatie. Het is heerlijk om vanuit deze basis met kinderen aan de slag te kunnen gaan.
Herken je dit?
